ലയനം, തുടർക്കഥ ഭാഗം ഇരുപത്തി മൂന്ന് വായിക്കുക…

രചന: ദുർഗ ലക്ഷ്മി

“അമ്മയെ നിനക്ക് അറിയില്ലേ ലെച്ചു… നിന്നെ കരയിക്കാൻ എന്ത് വേണമെങ്കിലും പറയും അവർ… ഈ കാര്യം മാത്രം പറഞ്ഞാൽ നിന്റെ തലയിൽ കയറാത്തത് എന്താ….”,

നിർത്താതെ കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ലെച്ചുവിനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അർജുൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ലെച്ചു ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

അവൻ പറഞ്ഞത് സത്യം ആണ് എന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു. എങ്കിലും ഒരമ്മയുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഒരിക്കലും കേൾക്കാൻ പാടില്ലാത്ത വാക്കുകൾ സ്വന്തം അമ്മയുടെ അടുത്ത് നിന്നും കേട്ട ഷോക്കിൽ ആയിരുന്നു ലെച്ചു. അപ്പോൾ ആണ് ഡോക്ടർ റൂമിലേക്ക് വന്നത്.

“എന്തിനാ ലെച്ചു കരയുന്നത്…. ഇവൻ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞോ മോളെ… ഇന്ദു പറഞ്ഞു മോളെ ഇടക്കിടെ ഇങ്ങനെ കരയിപ്പിക്കുന്നത് ഈ ചെക്കന്റെ ഇഷ്ട വിനോദം ആണ് എന്ന്”, ലെച്ചു കരഞ്ഞത് മനസ്സിലാവുകയും എന്നാൽ അർജുൻ അല്ല കാരണം എന്ന് ഉറപ്പ് ഉണ്ടായിട്ടും അദ്ദേഹം അങ്ങനെ ചോദിച്ചു തുടങ്ങിയത് ശ്രീദേവിയുമായി എന്തെങ്കിലും ബന്ധം ലെച്ചുവിന് ഉണ്ടെങ്കിൽ പുറത്തു വരട്ടെ എന്ന് കരുതിയാണ്.

“അതൊന്നും പറയേണ്ട അങ്കിൾ… ഇപ്പോൾ ഇവിടെ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയ ആളെ കണ്ടില്ലേ… അതാണ് ലെച്ചുവിന്റെ അമ്മ…. അമ്മ എന്ന് പേരിൽ മാത്രമേ ഉള്ളൂ ട്ടോ… മൂപ്പത്തിക്ക് ഇവളെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒക്കെ കരയിച്ചാലേ സമാധാനം ആവു…”

ചെറിയൊരു കളിയാക്കൽ രീതിയിൽ അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ലെച്ചു വേഗം തന്നെ അർജുന്റെ അടുത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റു കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ട് മാറി നിന്നു.

“അതെന്താ അങ്ങനെ ഒരു സ്വഭാവം… തലക്ക് വല്ല പ്രശ്നവും ഉണ്ടോ അവർക്ക്”, ഡോക്ടർ ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചത് കേട്ട് ലെച്ചു അർജുനെ രൂക്ഷം ആയി ഒന്ന് നോക്കി.

“സത്യം പറഞ്ഞാൽ എന്റെ അഭിപ്രായം ശ്രീദേവി അമ്മക്ക് തലക്ക് നല്ല സുഖം ഇല്ല എന്ന് തന്നെയാ… പക്ഷെ ദേ നില്കുന്നവൾ അത് സമ്മതിക്കില്ല, എന്ന് മാത്രം അല്ല അമ്മ പറഞ്ഞാൽ വേണേൽ ഇവൾ എന്നെയും വിട്ടു പോകും…അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോൾ ഇവൾക്ക് ആണ് അമ്മയെക്കാളും തലക്ക് പ്രശ്നം ഉള്ളത് “,

അർജുൻ ഒരു രഹസ്യം പോലെ ഡോക്ടറോടു പറഞ്ഞത് കേട്ട് അദ്ദേഹം പതുകെ മുഖം തിരിച്ചു ലെച്ചുവിനെ നോക്കുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖം കടന്നൽ കുത്തിയത് പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ടാ മോനെ, ഇപ്പോൾ നിന്നെ അവളുടെ കൈയിൽ കിട്ടിയാൽ ഉണ്ടല്ലോ ആ കുട്ടി നിന്റെ എല്ല് ഊരി എടുക്കും… ഇന്ദു പറഞ്ഞത് സത്യം തന്നെ ആണ് അപ്പോൾ… നീ വല്ലാതെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് ട്ടോ അവളെ”, ഡോക്ടർ ലെച്ചുവിന്റെ പക്ഷം പിടിച്ചു പറയുന്നത് കേട്ട് അർജുൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

“ഇതാണ് അങ്കിൾ എനിക്ക് മനസിലാവാത്തത്… എന്നെ വർഷങ്ങൾ ആയി അങ്കിളിന് അറിയാം… ലെച്ചുവിനെ ഇന്നലെ പരിചയപ്പെട്ടത് അല്ലെ ഉള്ളൂ…. എന്നിട്ടും ഇന്ന് അങ്കിൾ അവൾക്ക് വേണ്ടി എന്നോട് സംസാരിക്കുന്നു… അവളെ പരിചയപ്പെടുന്ന എല്ലാരും അങ്ങനെ തന്നെ ആണ് ട്ടോ… എന്താണ് ഇതിന്റെ ഒരു ടെക്‌നിക് എന്ന് എനിക്ക് ഇപ്പോഴും അറിയില്ല….”,

പകുതി തമാശയും പകുതി കാര്യവും ആയി അർജുൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഡോക്ടർ പതുക്കെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു ലെച്ചുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

“ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം നീ തന്നെ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു അർജുൻ… ഇഷ്ടം ഉള്ളവർക്ക് എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം വന്നാൽ തനിക്ക് ഉള്ളത് എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു പോകാൻ ഉള്ള മനസ്സ് ഉണ്ട് ലെച്ചുവിന്… അവളുടെ അച്ഛനെ പോലെ… അച്ഛന്റെ മോൾ ആവുമ്പോൾ അങ്ങനെ വരാതെ വഴിയില്ലല്ലോ”,

ലെച്ചുവിന്റെ മുടിയിൽ പതുക്കെ തലോടി കൊണ്ട് ഡോക്ടർ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വരം ചെറുതായി ഇടറിയത് പോലെ അർജുനും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞത് പോലെ ലെച്ചുവിനും തോന്നി.

“അങ്കിളിന് അറിയുമോ ലെച്ചുവിന്റെ അച്ഛനെ…”, പെട്ടെന്ന് ആണ് അർജുൻ അത് ചോദിച്ചത്… മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ലെച്ചുവിനും അതെ ചോദ്യം മനസ്സിൽ ഉണ്ട് എന്ന് അവളുടെ ആകാംഷ നിറഞ്ഞ മിഴികൾ കണ്ടപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നി.

“ഇല്ല മക്കളെ… ലെച്ചുവിന്റെ അച്ഛനെ മാത്രം അല്ല, അമ്മയെയും എനിക്ക് അറിയില്ല… ഇന്ദു പറഞ്ഞു കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ കുറച്ചു എനിക്ക് മനസിലായി. ഇപ്പോൾ അർജുൻ പറഞ്ഞത് വെച്ച് അമ്മയുടെ സ്വഭാവം അല്ല ലെച്ചുവിന്. മറ്റൊരു സ്വഭാവം അല്ലെ ഉള്ളത്… അത് കൊണ്ട് എന്റെ മനസ്സിൽ വന്നത് ഞാൻ പറഞ്ഞു എന്നെ ഉള്ളൂ…”

വളരെ സാവധാനം ആണ് ഡോക്ടർ ആ മറുപടി പറഞ്ഞത് എങ്കിലും അർജുന്റെ മനസ്സിൽ എന്തൊക്കെയോ സംശയങ്ങൾ ആ നിമിഷം തന്നെ ജനിച്ചു. എന്നാൽ അറിയാതെ ആണെങ്കിലും ചെറിയൊരു പ്രതീക്ഷ വന്ന ലെച്ചുവിന്റെ മനസ്സിൽ വീണ്ടും നിരാശ തളം കെട്ടി.

“അയ്യോ മോൾക് സങ്കടം ആയോ ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട്… എന്നാൽ ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം… അച്ഛൻ വരുന്നത് വരെ ഞാൻ മോളുടെ അച്ഛൻ ആയി നിൽക്കാം, കൂടെ തന്നെ…എന്ത് പറയുന്നു”

ഡോക്ടർ ചിരിയോടെ ചോദിച്ചത് കേട്ട് ലെച്ചുവിന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.

അവൾ വേഗം സമ്മതത്തിന് എന്ന പോലെ അർജുനെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ ആകെ അന്താളിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു. കാരണം വളരെ കർക്കശക്കാരൻ ആയി മാത്രമേ ഡോക്ടറെ അർജുൻ ഇത് വരെ കണ്ടിട്ടുള്ളു… ആദ്യം ആയി ഇന്നലെ ആണ് അദ്ദേഹം ഇത്രയും ഫ്രിൻഡ്‌ലി ആയി സംസാരിക്കുന്നതും ഇട പെടുന്നത് പോലും. അങ്ങനെ ഒരാൾ ഒരു പരിചയവും ഇല്ലാത്ത ലെച്ചുവിനെ മോൾ ആയി കാണുന്നു എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് കേൾക്കുമ്പോൾ നേരത്തെ മനസ്സിൽ തോന്നിയ സംശയം ശരിയാണ് എന്ന് തോന്നി അർജുന്….

പ്രിയയുടെ മേൽ അമ്മമ്മക്ക് വന്ന സംശയവും ഡോക്ടറുടെ വരവും ലെച്ചുവിന്റെ മാറ്റവും എല്ലാം ആലോചിച്ചപ്പോൾ സംഭവിച്ചത് എല്ലാം നല്ലതിന് ആണ് എന്ന് ആലോചിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു അർജുന.

അവന്റെ ചിന്തകൾ അതിരില്ലാത്ത പറക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴും ലെച്ചു ചെറിയൊരു ടെൻഷനോടെ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോഴും.

“ചില കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ അറിഞ്ഞിരിക്കണം എന്നെ ഉള്ളൂ ലെച്ചു… അല്ലാതെ എന്റെ സമ്മതം വേണം എന്ന് ഇല്ല… ഇതൊക്കെ നിന്നെ സംബന്ധിക്കുന്ന കാര്യം ആണ്‌… നിന്റെ അധികാര പരിധിയിൽ പെട്ടത്.. നീ എടുക്കുന്ന തീരുമാനം ഞാൻ അറിയണം എന്നെ ഉള്ളൂ… അല്ലാതെ അഭിപ്രായം പോലും പറയേണ്ട കാര്യം ഇല്ല”,

ലെച്ചുവിന്റെ നോട്ടത്തിന് മറുപടിയായി അർജുൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് സത്യത്തിൽ ഡോക്ടർ ഞെട്ടി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

ലെച്ചുവിനെ അർജുന് വലിയ ഇഷ്ടം ആണ് എന്ന് അറിയാമായിരുന്നു എങ്കിലും അവളെ സ്വന്തം തീരുമാനങ്ങൾക് ഉള്ളിൽ തളച്ചിടുന്ന രീതിയിൽ ഉള്ള പെരുമാറ്റം ആണ് ഡോക്ടർ അവനിൽ നിന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചത്. കാരണം എല്ലാ സുഖ സൗകര്യങ്ങൾക്ക് നടുവിൽ ജീവിച്ചു പഠിച്ച അവന് അത്തരത്തിൽ ഉള്ള സ്വഭാവം ആയിരിക്കും എന്ന് കരുതി അദ്ദേഹം അർജുനും ആയി അധികം അടുപ്പം ഒന്നും കാണിക്കാറുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ വിചാരങ്ങളെ ഒക്കെ പൊളിച്ചടുക്കി അർജുൻ പറഞ്ഞത് ഡോക്ടറെ ഒരുപാട് ചിന്തിപ്പിച്ചു.

അർജുൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടും ലെച്ചുവിന്റെ മുഖത്ത് കാണാത്ത ഞെട്ടൽ, അവൻ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും വളരെ വ്യത്യസ്തനാണ് എന്ന് ഡോക്ടറെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്ന വിധം ആയിരുന്നു.

“ജയച്ഛൻ എനിക്ക് എന്റെ സ്വന്തം അച്ഛൻ തന്നെ ആണ്… എന്നാലും കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എന്റെ അച്ഛൻ ആയിരുന്നു താങ്കൾ എങ്കിൽ എത്ര നന്നായിരുന്നു എന്ന് വിചാരിച്ചു പോയത് കൊണ്ട് മാത്രം ഉള്ള കൊതി കൊണ്ട്, എനിക്ക് സമ്മതം ആണ്… മനസ്സ് അറിഞ്ഞു തങ്ങളെ അച്ഛൻ എന്ന് വിളിക്കാൻ”

ലെച്ചു സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അർജുൻ ആണോ ലെച്ചു ആണോ ബെസ്റ്റ് എന്ന് ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു ഡോക്ടർ… കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ട് ഉള്ള ചോദ്യം ആണെങ്കിലും, കറക്റ്റ് ഉത്തരം കിട്ടുന്നതിന് മുന്നേ അദ്ദേഹത്തിന് മറ്റൊരു കാര്യം മനസിലായി, താൻ കണ്ടതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും നല്ല കപ്പിൾസ് ആണ് അവർ എന്ന്…

കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഒരു വർഷം പോലും ആയില്ല എങ്കിലും ഒരുപാട് വർഷത്തെ പരസ്പര ധാരണ രണ്ടു പേർക്കും ആവോളം ഉണ്ട് എന്നത് ഡോക്ടറെ വളരെ അധികം സന്തോഷിപ്പിച്ചു.

“അതെ ഡോക്ടർ അച്ഛാ… ഇതു ഭാര്യ അറിഞ്ഞാൽ നമ്മളെ പുറത്താക്കുമൊ”, കുറച്ചു നേരം ആയി അവരെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തെ തട്ടി വിളിച്ചു കൊണ്ട് ലെച്ചു കളിയായി ചോദിച്ചത് കേട്ട് ഡോക്ടർ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

“ഏഹ് അവൾക്ക് സമ്മതം ആണ്… ഒരു മോള് വേണം എന്ന് അവൾക്ക് വലിയ ആഗ്രഹം ആയിരുന്നു… എന്നാൽ ദൈവം ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു മോനെയാ തന്നത്… ഇന്നലെ ചെന്നപ്പോൾ തന്നെ മോളുടെ കാര്യം ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞിരുന്നു.
അപ്പോൾ തുടങ്ങി അവൾക്കും മോളെ കണ്ടാൽ കൊള്ളാം എന്ന് ഉണ്ട്… ”

“അച്ചൂ ഒന്ന് ഓക്കേ ആയിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് വരണം ട്ടോ മോൾ… അല്ലെങ്കിൽ നോക്കട്ടെ അവളെയും കൂട്ടി വീട്ടിലേക്ക് വരാൻ പറ്റുമോ എന്ന്”,

ഡോക്ടർ പറയുന്നത് കേട്ട് ലെച്ചുവിന് എന്തോ വലിയ സന്തോഷം തോന്നി എങ്കിലും അർജുൻ അപ്പോഴും കെട്ട് പൊട്ടിയ പട്ടം പോലെ എവിടെയോ പാറി നടക്കുകയായിരുന്നു.

അതിനിടയിൽ കേൾക്കുന്ന ലെച്ചുവിന്റെയും ഡോക്ടറുടെയും പൊട്ടിച്ചിരികളും സംസാരങ്ങളും ഒന്നും തന്നെ അർജുനെ തിരികെ ബോധത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വരാൻ പ്രാപ്തം ആയിരുന്നില്ല. ഉടനെ തന്നെ അഗസ്ത്യൻ സാറിനെ കാണണം എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു ഫോൺ എടുത്തു അർജുൻ അദ്ദേഹത്തിന് മെസ്സേജ് അയക്കുമ്പോൾ അതൊന്നും അറിയാതെ അവരുടെ ലോകത്തിൽ ആയിരുന്നു ലെച്ചുവും ഡോക്ടറും…

രണ്ടു ദിവസത്തിന് ശേഷം ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും ഡിസ്ചാർജ് ആയി അർജുനും ലെച്ചുവും പോയത് ഇന്ദീവരത്തിലേക്ക് ആയിരുന്നു. അച്ഛനെയും അമ്മയെയും കൂടാതെ ദേവൻ ഡോക്ടറും കൂടി അവരുടെ കൂടെ വന്നത് എല്ലാവർക്കും അത്ഭുതം ആയിരുന്നു.

എന്നാൽ വീട് കണ്ട് പിടിക്കുക എന്നത് മാത്രം ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന വിധം വീട്ടിൽ ഒന്ന് കയറി ചായ കുടിക്കാൻ ഉള്ള സമയം മാത്രം എടുത്തു ഡോക്ടർ തിരികെ പോയി.

“മോളെ, ഞങ്ങൾ നാളെ രാവിലെ പോകും ട്ടോ.. പോകാൻ മനസ്സ് വരുന്നതേ ഇല്ല. പക്ഷെ അച്ചു സമ്മതിക്കുന്നില്ല പോകാതെ ഇരിക്കാൻ. അഭിയും അമ്മുവും മോളും നാളെ ബാംഗ്ലൂർ പോവുകയാ… അഭിയുടെ കൂട്ടുകാരന്റെ കല്യാണം ആണ്…”

“ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ മോളും അച്ചുവും മാത്രമേ ഇവിടെ ഉണ്ടാവു… എല്ലാം കൂടി ഇങ്ങനെ വരുമ്പോൾ എന്താണ് ചെയ്യുക എന്ന് ആലോചിച്ചു എനിക്ക് ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല”, ഇന്ദു അമ്മ ടെൻഷനോടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ലെച്ചു ചിരിച്ചു.

“എന്റെ അമ്മാ, ഇതിനൊക്കെ എന്തിനാ ടെൻഷൻ… ഏട്ടന് ഇപ്പോൾ ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ല… പോരാത്തതിന് ഡോക്ടർ അച്ഛനും ഇല്ലേ ഇപ്പോൾ സഹായത്തിനു… കുറെ ആഗ്രഹിച്ചു കിട്ടിയ ട്രിപ്പ്‌ അല്ലെ… സൊ അത് നല്ലോണം എൻജോയ് ചെയ്യൂ… ഇവിടെ ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ല”,

ലെച്ചു ഇന്ദു അമ്മയുടെ കവിളിൽ തട്ടി കൊണ്ട് അവരെ സമാധാനിപ്പിച്ചു… എന്നിട്ടും ചെറിയൊരു വിഷമം മനസ്സിൽ ബാക്കിയായി എങ്കിലും നാളെ പോകാൻ ആയി അമ്മയുടെ മനസും ഒരുങ്ങിയിരുന്നു അപ്പോൾ.

വൈകുന്നേരം ആയപ്പോൾ തന്നെ അച്ഛനും അമ്മയും തിരികെ പോയി. നാളത്തെ യാത്രക്ക് ഉള്ള പാക്കിങ് പരിവാടികൾ ഒക്കെ ബാക്കിയായിരുന്നു അവർക്ക്.

സന്ധ്യ ദീപം വെച്ച് പ്രാർത്ഥന കഴിഞ്ഞു ലെച്ചു വരുമ്പോഴേക്കും അർജുനും കുളി കഴിഞ്ഞു വന്നിരുന്നു. അധികം ഇറക്കം ഇല്ലാത്ത ടോപ്പും ഫുൾ സ്കെർട്ടും ധരിച്ചു നെറ്റിയിൽ ഭസ്മ കുറിയുമായി പൂജ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വരുന്ന ലെച്ചുവിനെ അർജുൻ എന്ത് കൊണ്ടോ നോക്കി അങ്ങനെ നിന്ന് പോയി.

അവന്റെ നോട്ടം കൃത്യമായി ലെച്ചു കണ്ടു എങ്കിലും അത് അധികം മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ ലെച്ചു അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. പുറകെ തന്നെ അർജുനും ചെന്നു എങ്കിലും ലെച്ചു ഉടനെ തന്നെ അവനെ തിരിച്ചു റൂമിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിട്ടു.

ഭക്ഷണവും മരുന്നും കഴിച്ചു അർജുനും ലെച്ചുവും വീട്ടിനുള്ളിലെ ആമ്പൽ കുളത്തിൽ കാലുകൾ ഇട്ട് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.

“എന്റെ ഏട്ടാ, മതി വർക്ക്‌ ചെയ്തത്… എഴുന്നേറ്റു നടക്കാൻ ജീവൻ വന്നപ്പോൾ തന്നെ ലാപ് എടുത്തു മടിയിൽ വെച്ചല്ലോ… അത്യാവശ്യം ചെയ്യേണ്ട വർക്ക്‌ എല്ലാം ഞാൻ ചെയ്ത് വെച്ചിട്ടുണ്ട്… ബാക്കി ജിഷ്ണു ഏട്ടനും അഞ്ചുവും ചെയ്തോളും… പിന്നെ രണ്ടു ദിവസം മുന്നേ ആയിരുന്നു ചെന്നൈയിൽ ഷെഡ്യൂൾ ചെയ്ത മീറ്റിംഗ്… അതിന് അവർ രണ്ടാളും കൂടി ആണ് പോയത്… നാളെ തിരികെ വരുകയെ ഉള്ളൂ… അതാണ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ അവരെ കാണാതെ ഇരുന്നത്… തിരക്കിനിടയിൽ മറന്നു പോയി ഞാൻ പറയാൻ”,

ലെച്ചു അർജുന്റെ മടിയിൽ നിന്നും ലാപ് എടുത്തു റൂമിൽ കൊണ്ട് വെച്ച് പറഞ്ഞു. അത് കേട്ട് അർജുന് അത്ഭുതം തോന്നി… തന്റെ കാര്യവും കമ്പനി കാര്യവും എല്ലാം എത്ര ഭംഗിയായി ആണ് ലെച്ചു നോക്കുന്നത് എന്ന് ആലോചിച്ചു അർജുന് ചെറിയൊരു അസൂയയൊക്കെ തോന്നി അവളോട്.

ലെച്ചു തിരികെ വന്നു അവന്റെ അടുത്തിരുന്ന അടുത്ത നിമിഷം ആകാശത്ത് കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന കൊള്ളിയാൻ മിന്നി.പുറകെ തന്നെ കാതടപ്പിക്കുന്ന ഇടിയും.

“വാ ഏട്ടാ… അകത്തു പോകാം…എനിക്ക് പേടിയാണ് ഇടിയും മിന്നലും”, അർജുനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ മുറുക്കി ചിമ്മി ലെച്ചു പറഞ്ഞത് കേട്ട് മനസില്ല മനസോടെ അർജുൻ അവളെയും കൂട്ടി റൂമിലേക്ക് നടന്നു. ലെച്ചുവിന് ഒപ്പം ആമ്പൽ കുളത്തിൽ മഴ പെയ്യുന്നത് കാണാൻ അവന് വലിയ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു.

റൂമിൽ എത്തിയ ഉടനെ ലെച്ചു അർജുനെ വിട്ടു ഓടി പോയി കിടക്കയിൽ കയറി പുതപ്പ് എടുത്തു തല വഴി മൂടി.

“നല്ല ഏട്ടൻ അല്ലെ… മുന്നിൽ ഉള്ള ജനൽ ഒന്ന് അടക്ക്… എനിക്ക് പേടിയാ…”, ലെച്ചു ദയനീയമായി പറയുന്നത് കേട്ട് ആദ്യം ഒന്നും അവൻ അനങ്ങിയില്ല എങ്കിലും അടുത്ത ഇടിക്ക് കാൽ മുട്ടുകൾക്കിടയിൽ മുഖം വെച്ച് പേടിച്ചിരിക്കുന്ന ലെച്ചുവിനെ കണ്ടു പാവം തോന്നി അർജുൻ എല്ലാ ജനലുകളും ബാക്കി പുറത്തുള്ള വാതിലുകളും ഒക്കെ അടച്ചു ഭദ്രമാക്കി തിരികെ വന്നു.

ലെച്ചു അപ്പോഴേക്കും കിടന്നു എങ്കിലും അവൻ വന്നപ്പോൾ അർജുനെ കാത്ത് നിന്നത് പോലെ ലെച്ചു തല ഉയർത്തി അവനെ ഒന്ന് നോക്കി.

എന്നിട്ടും ബെഡിൽ കിടക്കാതെ ചെയർ വലിച്ചിട്ടു ഇരിക്കാൻ നോക്കിയ അർജുനെ അവൾ അവിടെ എത്തുന്നതിനു മുന്നേ കിടക്കയിലേക്ക് വലിച്ചിട്ടു.

“ഇന്ന് ഇനി ഒരു പരിപാടിയും വേണ്ട… മര്യാദക്ക് എന്റെ അടുത്ത് കിടന്നോ… എനിക്ക് പേടിയാന്ന് ഞാൻ കാര്യം ആയിട്ട് പറഞ്ഞതാ”, ബാധ കയറിയത് പോലെ ഓരോന്ന് കാണിച്ചു കൂട്ടുന്ന ലെച്ചുവിനെ അർജുൻ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നത് കണ്ടു അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്ത് വെച്ച് ലെച്ചു പറഞ്ഞു.

തിമിർത്തു പെയ്യാൻ പോകുന്ന മഴക്ക് മുന്നേ ചൂടായ അന്തരീക്ഷവും ലെച്ചു എടുത്തു പുതച്ച രണ്ടു കട്ടിയുള്ള പുതപ്പുകളുടെ ചൂടും ജനലുകളും മറ്റും അടച്ചത് കൊണ്ട് ഒരിറ്റ് കാറ്റ് മുറിയിൽ കയറാത്തതും എല്ലാം അർജുനെയും ലെച്ചുവിനെയും ഒരുപോലെ വിയർപ്പിച്ചു എങ്കിലും ലെച്ചു അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഓരോ ഇടി മുഴങ്ങുമ്പോഴും അർജുനോട്‌ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ചേർന്ന് കിടന്നു.

ലെച്ചുവിന്റെ മുടിയിൽ വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന അമ്മയുടെ സ്പെഷ്യൽ കാച്ചിയ എണ്ണയുടെ മണവും അവളുടെ വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധവും അർജുന്റെ കാലിന് മേൽ അറിയാതെ തന്നെ ലെച്ചു എടുത്തു വെച്ച അവളുടെ കുഞ്ഞി കാലുകളുടെ സ്പർശനവും എല്ലാം അവനെ കുറച്ചു സമയം കൊണ്ട് തന്നെ വല്ലാത്ത അവസ്ഥയിൽ കൊണ്ട് എത്തിച്ചിരുന്നു.

ലെച്ചുവിനെ വിട്ടു എഴുന്നേറ്റു പോകാൻ അർജുൻ പല തവണ ശ്രമിച്ചു എങ്കിലും അവനെ ഇറുക്കി പിടിച്ചത് പോലെ കണ്ണും അടച്ചു കിടക്കുകയായിരുന്നു ലെച്ചു.

കൂടാതെ കാലം തെറ്റി പെയ്യുന്ന രാത്രി മഴക്ക് മുന്നോടിയായി വരുന്ന ചില ഇടികളുടെ ശബ്ദം അർജുനെ പോലും ഭയപ്പെടുത്തി ചിലപ്പോൾ.

“ലെച്ചു… മഴ തുടങ്ങിയില്ലേ… ഇനി ഇടി ഉണ്ടാവില്ല… ഞാൻ അപ്പുറത്തെ റൂമിലേക്ക് പോട്ടെ… ഇനിയും ഇവിടെ കിടന്നാൽ ഞാൻ തന്നെ വാക്ക് എനിക്ക് തെറ്റിക്കേണ്ടി വരും”, പുറത്തു ആഞ്ഞു വീശിയ കാറ്റിന്റെ അകമ്പടിയോടെ പെയ്തു തുടങ്ങിയ രാത്രി മഴയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് എഴുന്നേൽക്കാൻ നോക്കി അർജുൻ പറഞ്ഞു എങ്കിലും ലെച്ചു അത് കേൾക്കാത്തത് പോലെ കിടന്നു.

“ലെച്ചു… കേൾക്കുന്നുണ്ടോ നീ… എന്നെ വിട്ടേ പെണ്ണെ നീ… എനിക്ക് വയ്യ നാളെ ആ കണ്ണീരു കാണാൻ”, അർജുൻ വീണ്ടും കുറച്ചു ശബ്ദം ഉയർത്തി പറയുന്നത് കേട്ട് ലെച്ചു അവനെ ശക്തിയായി വലിച്ചു ബെഡിൽ ഇട്ട് അർജുന്റെ ചുണ്ടിൽ ചുണ്ട് അമർത്തി.

“നോക്ക് ലെച്ചു… ഇന്ന് നിന്റെ അമ്മ അങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് ആണോ ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെ… അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ എനിക്ക് അത് ഇഷ്ടം അല്ല… എന്റെ സ്വന്തം ആയി മാറാൻ നീ മനസ്സ് കൊണ്ട് തയ്യാർ ആയെങ്കിൽ മാത്രം മതി എന്തും…”

ബലം ആയി ലെച്ചുവിനെ തള്ളി മാറ്റി കൊണ്ട് അർജുൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് കുറെ നേരത്തിനു ശേഷം ലെച്ചു സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.

“അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറയുമ്പോൾ മാറുന്നത് ആണ് എന്റെ മനസ്സ് എന്ന് വിചാരിക്കുന്നുണ്ടോ ഏട്ടൻ… ആർക്കു മുന്നിലും എന്റെ തീരുമാനങ്ങൾ അടിയറവു വെക്കാൻ ഞാൻ ഒരുക്കം അല്ല…”

“അടുത്ത് ഉണ്ടായിട്ടും ഭർത്താവിന്റെ അധികാരം കാണിക്കാതെ എന്നെ മനസിലാക്കുന്ന ഏട്ടന്റെ ഈ മനസ്സ് കാണാതെ ഇരിക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല… അത് മാത്രം അല്ല നിങ്ങൾ ഇല്ലാതെ ഇനിയും എനിക്ക് പറ്റില്ല ഏട്ടാ…”,

പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയത് ഗൗരവത്തിൽ ആണെങ്കിലും അവസാനം ലെച്ചു കരഞ്ഞു പോയത് കണ്ടു അർജുൻ അവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.

അവളുടെ പുറത്തു മെല്ലെ തട്ടി ലെച്ചുവിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ അർജുൻ നോക്കി എന്ന് അല്ലാതെ അവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

കുറച്ചു സമയങ്ങൾക്ക് ഇപ്പുറം അർജുന്റെ കൈകൾ സഞ്ചരിക്കുന്ന സ്വന്തം അണി വയറിൽ അവന്റെ കൈകൾക്ക് മുകളിൽ ആയി സ്വന്തം കൈ ചേർത്ത് വെച്ചു ലെച്ചു തിരിഞ്ഞു കിടക്കുമ്പോൾ ചുണ്ട് കൊണ്ട് അവളുടെ കാതിനെ പൊതിഞ്ഞ മുടിയിഴകളെ മാറ്റി അർജുൻ ആ കാതിൽ പതുകെ ഒന്ന് കടിച്ചു.

“എന്തൊരു ചെറുതാണ് പെണ്ണെ നിന്റെ വയറ്… പിടിക്കാൻ പോലും ഇല്ലല്ലോ ഇത്”, അർജുൻ ആർദ്രമായി ലെച്ചുവിന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൾ ചെറുതായി ഒന്ന് വിറച്ചത് അർജുൻ ശരിക്കും അറിഞ്ഞു…

ഇടക്കെപ്പോഴോ ലെച്ചുവിന്റെ വെള്ളി പാദസരങ്ങൾ അർജുന്റെ കാലിൽ ചെറിയ മുറിവുകൾ ഉണ്ടാക്കിയപ്പോഴും താലി ഒഴികെ കഴുത്തിൽ ഉള്ള മറ്റു ആഭരണങ്ങൾ എല്ലാം അർജുൻ അഴിച്ചു മാറ്റുമ്പോഴും ലെച്ചു അതൊന്നും അറിയുന്ന അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നില്ല.

തുടക്കത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഇടിയെക്കാളും മിന്നലെക്കാളും എല്ലാം ശക്തമായ ഇടിയും മിന്നലും വീണ്ടും പലപ്പോഴായി ഉണ്ടായി എങ്കിലും അത് പോലും ലെച്ചു കേട്ടില്ല എന്നതാണ് സത്യം. അവളുടെ മനസിലും കാതിലും അർജുന്റെ ശ്വാസവും ഹൃദയ മിടിപ്പും മാത്രം ആയിരുന്നു നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നത്.

ആ രാത്രി അവസാനിക്കുമ്പോൾ പൂച്ച കുഞ്ഞു പോലെ അർജുന്റെ നെഞ്ചിൽ പറ്റി ചേർന്ന് ലെച്ചു ഉറങ്ങി തുടങ്ങിയപ്പോഴും അർജുന് ഉറക്കം ഇല്ലാതെ അവന്റെ മറ്റൊരു രാത്രിയായിരുന്നു അത്.

മനസ്സിൽ സന്തോഷം മാത്രം ബാക്കി ആയി ശരീരത്തിന്റെ ക്ഷീണം പോലും പോയത് പോലെ ആണ് അർജുന് അപ്പോൾ തോന്നിയത്.

ഉറക്കം വരാതെ കിടന്നിട്ടും അവന് ലെച്ചുവിനെ വിട്ടു എഴുന്നേൽക്കാൻ തോന്നാത്തത് കൊണ്ട് അവളെ കുറച്ചു കൂടി ചേർത്ത് പിടിച്ചു കണ്ണുകൾ അടച്ചു കിടക്കാൻ അർജുൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ രാത്രി മഴ അതിന്റെ രണ്ടാം വരവ് അറിയിച്ചു കൊണ്ട് ആഞ്ഞടിക്കുന്ന കാറ്റായി അവർ ഇരുവരെയും പൊതിഞ്ഞു.

തുടരും…

കൂട്ടുകാരെ ലൈക്ക് ചെയ്ത് അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കാതെ പോവല്ലേ, ബാക്കി വായിക്കുവാൻ കഥയിടം ലൈക്ക് ചെയ്യുക…

രചന: ദുർഗ ലക്ഷ്മി